W ten sposób wykonane połączenia stożkowe, zauważymy, że:
a) przesunięcia w kierunku osi są stosunkowo duże; aby je zmniejszyć, należy wykonać średnice z dużą, często gospodarczo nie uzasadnioną dokładnością;
b) w obydwóch wypadkach powierzchnia styku się zmniejsza (przyjmujemy, że wysokość trzpienia i tulei jest taka sama);
c) trzpień stożkowy w pierwszym wypadku głębiej osiądzie w gnieździe, niżby wynikało z nominalnych wymiarów, a więc trzpień może się oprzeć o dno gniazda (jeśli takie jest w. konstrukcji), zanim jeszcze osiądzie na powierzchni stożkowej.
Jeżeli odchyłki wykonania średnic trzpienia i tulei są zwrócone w. jednym kierunku, tzn. jeżeli obie są albo dodatnie, albo ujemne, następuje zmniejszenie przesunięcia osiowego i dlatego przy takim sposobie tolerowania można ustalić stosunkowo duże tolerancje średnicy. W skrajnym wypadku, jeżeli jeden ze stożków będzie wykonany na wymiar nominalny, a drugi z pełnym wykorzystaniem jego tolerancji.
10 2014
