Jednostce miary nadaje się postać materialnego przedmiotu zwanego wzorcem. Wzorce bywają końcowe i kreskowe. Wzorcem końcowym jest pręt zakończony z dwu stron dokładnie równoległymi płaszczyznami, odległość między nimi stanowi właściwą miarę. Wzorcem kreskowym nazywamy pręt, na którym w pobliżu jego końców nacięte są dokładnie równoległe kreski. Odległość między tymi kreskami mierzona prostopadle do nich w płaszczyźnie przez nie przechodzącej jest miarą danego wzorca. Do pomiaru używa się przymiarów lub różnego rodzaju narzędzi mierniczych. Różne też są metody dokonywania pomiaru. Rodzaj użytego narzędzia mierniczego oraz zastosowanej metody pomiarowej zależy od kształtu mierzonego przedmiotu oraz żądanej dokładności pomiaru.
Technika pomiarów warsztatowych zaczęła się rozwijać z chwilą, kiedy zaczęto produkować masowo mechanizmy zamienne.
Początek ten jest związany z produkcją w fabrykach broni (najpierw w Rosji, a następnie we Francji i Stanach Zjednoczonych). Z fabryk broni produkcja zamienna została przeniesiona do innych zakładów wytwarzających maszyny w dużych seriach, maszyny do szycia, samochody, zegarki itp.
10 2014
